Nu Corona op z’n retour is, is in veel Nederlandse kerken weer samenzang toegestaan. Een feestelijk moment waar veel christenen naar hebben uitgezien! In de Bijbel wordt in Nehemia 12 na een crisis ook een muzikaal feest georganiseerd. De herbouw van Jeruzalem is afgerond. En Nehemia heeft een mooi plan om dat te vieren: met een ‘omzingeling’. Is dat fout gespeld? Nee hoor, lees snel verder!
Nehemia besluit twee koren te vormen. De koren bestaan uit geschoolde musici, maar ook uit amateur-zangers. De twee koren lopen over de herbouwde stadsmuren naar hetzelfde punt. Het ene koor loopt met de klok mee, de ander tegen de klok in. De twee koren maken dus een om-armende beweging om de stad. Vandaar dat gekke woord ‘omzingeling’: de koren omsingelen zingend de stad. Zo eigent de bevolking zich de Godsstad toe, en de toekomst die God hen daar heeft. God lof zingen is ook voor ons een bewuste daad: toe-eigenen wat God je geeft, je eigen maken wat de Heer je schenkt. Zingen is in de kerkdienst geen ‘wachtmuziekje’. Het is bewust communiceren met God: ‘om-zing-elen’ wat God je in Jezus schenkt.
Drie details uit Nehemia 12 zetten je verder aan het nadenken over lofprijzing.
het doel van de koren
Hoewel de twee koren hun eigen route volgen, komen ze tot hetzelfde doel. Hun ‘omzingeling’ eindigt in de tempel, en daarmee bij God zelf. Zo kan het ook in de kerk zijn. Over kerkmuzikale smaak valt te twisten, en soms gaan verschillende ‘koren’ in de kerk daarin verschillende wegen. Daarom is het belangrijk steeds bij elkaar in het oog te houden dat langs verschillende wegen hetzelfde doel gediend kan worden: God de eer geven die Hem toe komt. Het kan helend zijn als gesprekken over kerkmuziek eerder over dat doel gaan en later pas over de vorm.
de plaats van de koren
De beide koren gaan over de stadsmuren. Dat is hier: de grens tussen de stad van God en ‘de wereld erbuiten’. Zo kan ook de lofzang in kerkdiensten ook stelling nemen zijn: samen wakend bij Gods reddingsplan voor onze wereld. Zoals bij een avondvierdaagse de menigte elkaar moed inzingt, zo zingen christenen elkaar christelijke moed in. Zoals Paulus en Silas zich letterlijk loszongen uit de gevangenis, zo kan de lofprijzing ons bevrijden en troosten.
de instrumenten van de koren
In een bijzin meldt David dat de koren spelen op instrumenten van David. Maar David leefde veel eerder dan Nehemia. In de tussentijd was Jeruzalem platgebrand en geplunderd. Kennelijk had iemand Davids instrumenten bewaard, voor ‘als zingen weer kon en mocht’. Zo halen christenen vanaf nu ook weer het instrument van hun stem onder ‘het stof vandaan’, nu samenzang in de kerk weer toegestaan is.
Dat de lofzang gaande blijft, is uiteindelijk Gods werk. Als wij gaan slapen, zingen christenen aan de andere kant van de wereldbol hun morgenlied. Als wij ons laatste aardse loflied hebben gezongen, neemt Hij ons op in het koor van eeuwige zangers voor Zijn troon. Samenzang is onderdeel van die wereldwijde, altijddurende beweging. Daarom is samenzang hoopvol: Gods werk gaat door!
Dank je wel weer. Ik dacht echt dat je een foutje maakte maar nu weet ik beter 🙂